ARCHITEKTURA DREWNIANA W SZCZECINIE I OKOLICY

 

Budynek został wzniesiony w latach 1718-1723, za czasów Bogusława Bodo von Flemminga. Obiekt to dawna oficyna dworska, zaadaptowana wkrótce po wybudowaniu na dom mieszkalny właścicieli (czyli formalnie dwór), skomunikowana łącznikiem z drugą oficyną z salą balową. Jest to budynek parterowy, podpiwniczony, nakryty dachem mansardowym, z dwoma ryzalitami po środku ścian długich, o pierwotnej kompozycji architektonicznej, zaakcentowanej ryglową konstrukcją ścian fasady i szczytów.

 

   Zespół zabudowy dworskiej zlokalizowany jest w płn.-zachodniej części wsi, oddalony ok. 100-130 m od głównej drogi wiejskiej, rozlokowany na niewielkim wyniesieniu terenu, otoczony z trzech stron rowami melioracyjnymi.

 

   Rzut: Pierwotnie budynek założony na planie prostokąta, zorientowanego na osi N-S, o wymiarach 3090 x 940 cm i był symetryczny względem budynku inwentarskiego. Obiekt rozbudowano o dwa ryzality: frontowy i tylny, do którego przylega od południa pomieszczenie z tarasem. Do wnętrza prowadziły pierwotnie dwa wejścia, dodatkowo obiekt skomunikowany był z salą balową.

 

   Budynek osadzony – prawdopodobnie – na kamiennych ławach fundamentowych; cokół ceglany, pierwotnie tynkowany, o wysokości 100-140 cm nad poziomem gruntu.

Ściany obwodowe pierwotnie w całości ryglowe; obecnie konstrukcja ryglowa występuje w obrębie ściany frontowej, obu szczytów i ryzalitu frontowego. Drewniany szkielet oparty na rytmicznie rozmieszczonych słupach, osadzonych dołem w podwalinie, spiętych oczepem i połączonych dwoma poziomami rygli, z przynarożnymi zastrzałami; wypełnienie pól międzyryglowych stanowi cegła ceramiczna, pola obecnie nietynkowane. W szczycie południowym fachy były tynkowane i malowane na czerwono z imitacją układu cegieł i spoin. Ściana tylna z ryzalitem murowana z cegły ceramicznej, ze śladami tynku.

Więźba dachowa drewniana, mansardowa, krokwiowo-jętkowa. Dachy pokryte ceramiczną dachówką karpiówką.

 

   Elewacja frontowa 11 –osiowa, lustrzanie symetryczna, zaakcentowana przez środkowy ryzalit, którego forma opiera się na dwóch narożnych basztach, ryglową konstrukcje ścian oraz drewnianą loggię na II kondygnacji z tralkową balustradą. Faktura i kolorystyka elewacji odzwierciedla naturalne walory użytego budulca: drewniany szkielet konstrukcyjny, impregnowany na brązowo i ceglane tzw. fachy.

 

Źródło: W.Witek, Karta ewidencyjna obiektu zabytków architektury i budownictwa, archiwum WKZ,