ARCHITEKTURA DREWNIANA W SZCZECINIE I OKOLICY

Wiatrak w Mierzynie jest ostatnim i jedynym zachowanym do dzisiaj wiatrakiem koźlakiem na terenie woj. szczecińskiego. Wojewódzki Konserwator Zabytków na mocy decyzji z dnia 22.12.1965 roku uznano wiatrak za zabytek.

Wieś Mierzyn zlokalizowana jest na terenie płaskim dlatego trudno było znaleźć jakiś pagórek zapewniający zdecydowaną dominację nad otoczeniem. Zaradzono temu usypując sztuczny kopiec.

Kozioł mierzyńskiego wiatraka składa się z czterech przyciesi, sztembra, szesnastu zastrzałów oraz siodła. Przyciesie i zastrzały wykonane są z drewna iglastego - najprawdopodobniej sosnowego, natomiast sztember i siodło wykonane są z twardego drewna liściastego - przypuszczalnie dębowego. Każda z przyciesi składa się z trzech części środkowej i dwóch końcówek. Tylko jedna końcówka połączona jest z częścią środkową śrubami. Pozostałe końcówki połączone są z częścią środkową złączem ciesielskim nazywanym zamkiem francuskim skośnym. Dolny koniec sztembra o przekroju kwadratowym zamocowany jest w oku utworzonym przez skrzyżowanie par równoległych przyciesi. Mniej więcej w połowie wysokości sztembra osadzone jest siodło wykonane z czterech bali. Poszczególne elementy siodła połączone są z sobą na wystający czop i kliny. Siodło wspiera się na końcach zastrzałów. Powyżej siodła sztember ma przekrój dwunastoboczny i górą zakończony jest okrągłym czopem. W pozycji pionowej sztember utrzymywany jest przez osiem par zastrzałów. Zastrzały tworzące pary zbiegają się górą lecz się z sobą nie łączą. Dolne końce zastrzałów osadzone są w końcówkach przyciesi złączem na wrąb czołowy skośny. Górą natomiast zastrzały wewnętrzne zaczopowane są w sztembrze, a zastrzały zewnętrzne łączą się z elementami siodła. Podmurówka mierzyńskiego wiatraka wyznaczają kwadrat o bokach dł ok. 695 cm.