ARCHITEKTURA DREWNIANA W SZCZECINIE I OKOLICY

Budynek mieszkalny z 1872r.

  Budynek położony jest w centrum Szczecina, w pobliżu skrzyżowania ulic: Mickiewicza i Wojska Polskiego.

  Projekt techniczny opisywanego budynku datowany jest na 19.03.1872 r.; już w kwietniu nadzór budowlany wydał zgodę na budowę. Jest to jednorodzinny, dwukondygnacyjny, ryglowy budynek mieszkalny o skromnej formie architektonicznej, typowej dla zabudowy przedmieść.

   Budynek wzniesiony jest na planie prostokąta o wymiarach 1020 x 800 cm, zorientowanego na osi NW – SE. Front obiektu zwrócony ku południowemu-zachodowi, w stronę ul. Mickiewicza. W elewacji frontowej, po stronie zachodniej, ryzalit o wymiarach 260 x 110 cm. Jedyne wejście prowadzące do wnętrza przeprute jest w północnej części elewacji północno-zachodniej i poprzedzone trzystopniowymi schodkami.

   Posadowinie obiektu osadzone na kamienno-ceglanych ławach fundamentowych. Podmurówka ceglana. Ściany obwodowe ryglowe z wypełnieniem z cegły ceramicznej. Wypełnienie to ma charakter wtórny; zostało ono wymienione najprawdopodobniej po II wojnie światowej. W polach gdzie wypełnienie jest oryginalne cegły przylegające do słupów i rygli tworzą swego rodzaju opaskę, a pozostałe cegły umieszczone są w układzie wozówkowym. Zewnętrzne powierzchnie cegieł wraz ze spoinami pomalowane są farbą wapienno-emulsyjną na kolor rdzawy. Pomiędzy podwaliną a oczepem ścian I kondygnacji umieszczone są dwa poziomy rygli, a w II kondygnacji jeden poziom rygli. W polach przynarożnych i niektórych polach środkowych ścian długich umieszczone są krzyżujące się zastrzały. Krawędzie słupów, rygli i zastrzałów dekoracyjnie sfazowane. Połączenia ciesielkie wzmocnione kołkowaniem. II kondygnacja obiektu jest od zewnątrz w całości oszalowana deskami, których krawędzie są sfazowane, a zakończenia dekoracyjnie wycięte w motyw ażurowego liścia.

   Więźba dachowa krokwiowo-płatwiowa (płatwie pośrednie i stopowe). Dekoracyjnie profilowane zakończenia krokwi wyprowadzone poza lico ścian na ok. 70 cm, przez co tworzą się okapy. Pokrycie dachu stanowi papa asfaltowa na lepiku.

Źródło: C. Nowakowski, Karta ewidencyjna obiektu zabytków architektury i budownictwa, archiwum WKZ